Το κράτημα στους λάτιν χορούς.
Οι Latin χοροί είναι οι χοροί στους οποίους χρησιμοποιείται η Latin κίνηση, όπως το Cha Cha, η Samba, η Rumba, το Swing κλπ.
Στους Latin χορούς το σώμα κινείται από την λεκάνη και κάτω, ενώ το πάνω μέρος του σώματος παραμένει σταθερό. Το κράτημα των χορευτών είναι αυτό που τους ενώνει σε ένα σύνολο και μόνο αν είναι σταθερό μπορεί να πραγματοποιηθεί η διεύθυνση και η ακολούθηση. Χωρίς το σωστό στήσιμο και κράτημα δεν υπάρχει σύνδεση, ούτε το σωστό συναίσθημα που πρέπει να εμπνέει κάθε χορός.
Στους Latin χορούς οι παρτενέρ στέκονται απέναντι ο ένας από τον άλλο έχοντας μικρή απόσταση και συνδέονται από το κράτημα μόνο (επαφή σώματος δεν υπάρχει).
Η πίεση που ασκούν στο κράτημα οι παρτενέρ κατευθύνεται προς το κέντρο και προς τα πάνω έτσι ώστε το κράτημα να είναι σταθερό και δυνατό.
Το δεξί χέρι του καβαλιέρου αγκαλιάζει την πλάτη της ντάμας στο σημείο κάτω από τις ωμοπλάτες, ενώ το αριστερό χέρι της ντάμας, στηριζόμενο πάνω στο δεξί χέρι του καβαλιέρου (ακολουθώντας το ίδιο σχήμα), ακουμπάει στο μπράτσο του (λίγο κάτω από τον ώμο). Το αριστερό χέρι του καβαλιέρου κρατάει τον καρπό του δεξιού χεριού της ντάμας στο ύψος των ματιών της με τους αγκώνες λυγισμένους, σχηματίζοντας ένα «Λ».
Η απόσταση των παρτενέρ διατηρείται μέσω της αντίστασης (πίεση προς τα μπρος) που ασκούν οι παρτενέρ στο κράτημα, από τους αγκώνες προς τον καρπό. Το κράτημα πρέπει να είναι διαρκώς τονισμένο, αλλά όχι σφιγμένο, και αλλάζει από τις κινήσεις του σώματος.
Οι κινήσεις των χεριών δεν αποτελούν μεμονωμένες κινήσεις, αλλά ουσιαστικά πηγάζουν και καθορίζονται από το πάνω μέρος του σώματος των χορευτών.
Η Latin κίνηση στο American Style χαρακτηρίζεται από έντονη χρήση των γονάτων η οποία ενισχύεται από το κράτημα.
Η ντάμα θα πρέπει να στηρίζει καλά το βάρος της στα πόδια της και ψηλώνει τον λαιμό της όσο μπορεί. Επειδή συνήθως η ντάμα είναι πιο κοντή από τον καβαλιέρο, είναι πολύ σημαντικό να μην προσπαθεί να τον φτάσει, αλλά να διατηρεί το κέντρο βάρους της για να μην χάσει την ισορροπία της. Αντίθετα, ο καβαλιέρος θα πρέπει να διευκολύνει την ντάμα του προσαρμόζοντας το κράτημά του στο ύψος της.
Κάθε παρτενέρ έχει το δικό του κέντρο βάρους (λίγο πιο κάτω από τον αφαλό), αλλά και οι δύο παρτενέρ μαζί έχουν ένα κοινό κέντρο βάρους (κάπου ανάμεσά τους).
Ο στόχος των παρτενέρ είναι να καταφέρουν να χορεύουν σαν ένα σύνολο και αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν χορεύουν μέσω του κοινού κέντρου βάρους. Επομένως, η σύνδεση μεταξύ των παρτενέρ δεν επιτυγχάνεται μόνο από το κράτημα, αλλά κυρίως από το κοινό και για τους δύο κέντρο βάρους από το οποίο πηγάζει κάθε κίνηση των χορευτών.
pro-dance
