Ελληνικές παροιμίες

Τ’ Αγι' Αντωνιού, τ' Αϊ Θανασιού, του βλάχαρου ο Χειμώνας. (Αρκαδία)

• Τ' αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι. Οι βλάχοι γίναν δήμαρχοι κι οι γύφτοι καπετάνιοι.


• Τ’ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη.
  • [ή]: Τ' αμπέλι θέλει αμπελουργό και το καράβι ναύτες


• Τ' αργαστήρι θέλει κουτσό νοικοκύρη.


• Τ' άλογο το πληγωμένο όταν δει τη σέλλα τρέμει.


• Τα βόδια τα δένουν απ' τα κέρατα, τον άνθρωπο απ' το λόγο του.


• Τα γενόμενα ουκ απογίγνονται.


• Τα γέλια θα σου βγουν ξινά.


• Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.
  • Τα δάνεια μετατρέπουν τους ελεύθερους ανθρώπους σε δούλους.


• Τα δικά σου αμπέλια φράζε και τα ξένα μη γυρεύεις.


• Τα είπε χαρτί και καλαμάρι.


• Τα εν οίκω μη εν δήμω.
  • Τα ενδοοικογενειακά μην τα κοινολογείς.


• Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.


• Τα ζώα μου αργά.


• Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.


• Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.


• Τα λεφτά πάνε στα λεφτά.


• Τα λέω της πεθεράς, για να τ' ακούει η νύφη.


• Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.


• Τα λόγια σου με χόρτασαν και το ψωμί σου φάτο.


• Τα μαλώματα οι γύφτοι τα 'χουν για πανηγύρια.


• Τα μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται.


• Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους.


• Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος.


• Τα παθήματα μαθήματα.


• Τα παθήματα των πρώτων, γεφύρι των δεύτερων.


• Τα πάχη μου τα κάλλη μου.


• Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.


• Τα πολλά πνίγουν τον άντρα και τα λίγα τη γυναίκα.


• Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.


• Τα σίδερα της φυλακής είναι για τους λεβέντες.


• Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.


• Τα στραβά μας παραθύρια τα χρυσά φλουριά τα 'σιάζουν.


• Τα φαινόμενα απατούν.


• Τάζω της Παναγιάς κερί, του διάβολου λιβάνι.


• Τείνω ευήκοον ους.
  • Ακούω με ευνοϊκή διάθεση.


• Τέρμα τα δίφραγκα.
  • Τέλειωσαν τα ψέματα.


• Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις και Κυριακή να μη λουστείς, αν θέλεις να προκόβεις.


• Τέτοιος μάστορας, τέτοια τσιράκια.


• Τη βάψαμε
  • αρχαία: ἡ ναῦς ἔβαψεν (Ευριπίδου "Ορέστης", στ. 705-707)
    • αντίστοιχη μετάφραση: την κάτσαμε τη βάρκα


• Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, το προδότη κανείς.


• Της γυναίκας ο καημός: λούσα, πούτσα και χορός.


• Της καλομάνας το παιδί, το πρώτο νά 'ναι κόρη.


• Της καλομοίρας το παιδί, στους πέντε μήνες κάθεται, στους έξι καλοκάθεται, και στους εφτά και στους οκτώ, τον τοίχο-τοίχο πάει.


• Της κοντής ψωλής οι μουνότριχες της φτένε.


• Της κακιάς ψωλής, της φταίνε οι τρίχες.
  • Της στραβής ψωλής, το μαλλί της φταίει.


• Της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη.


• Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και γελά.


• Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες.


• Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;


• Τι δε σε νοιάζει μη ρωτάς, ποτέ κακό δεν έχεις.


• Τί δύσκολον; Τὸ ἐαυτὸν γνῶναι. (Θαλής)


• Τί εὔκολον; Τὸ ἄλλῳ ὑποτίθεσθαι. (Θαλής)


• Τι έχεις γέρο που χορεύεις; Δε μ' αφήνουν τα δαιμόνια. (Αρκαδία)


• Τί κοινότατον; Ἐλπίς. Καὶ γὰρ οἳς ἄλλο μηδέν, αὔτη παρέστη. (Θαλής)


• Τί τάχιστον; Νούς. Διὰ παντὸς γὰρ τρέχει. (Θαλής)


• Τι έχεις Γιάννη; Τι είχα πάντα!


• Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια...


• Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!


• Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου.


• Τι μικρός διάολος, τι μεγάλος διάολος. Κι οι δυο διαόλοι είναι.


• Τι μπρόκολα τι λάχανα.


• Τι 'ναι ο κάβουρας τι 'ν' το ζουμί του.


• Τι να πεθάνεις χωροφύλακας, τι να πεθάνεις 'νωματάρχης.


• Τι του λείπει του ψωριάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι.


• Τι Σαββάτο βράδυ, τι Κυριακή πρωί.


• Τι χοντρό κεφάλι που 'χεις. Με στενεύει η σκούφια σου.


• Το αγκάθι από μικρό αγκυλώνει.


• Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη.


• Το άδικον ουκ ευλογείται.
  • Το άδικο δεν βλογιέται.


• Το αίμα νερό δε γίνεται.


• Το βουβάλι κι αν ξεπέσει πάλι αξίζει ένα βόιδι.


• Το βούρκο σαν πετροβολάς, πηδάει και σε λερώνει.


• Τὸ γὰρ ἡδύ, ἐὰν πολύ, οὐ τι γὲ ἡδύ.


• Το γαρούφαλο είναι μαύρο μα πουλιέται με το δράμι.


• Το γινάτι βγάζει μάτι.


• Το γοργό και χάριν έχει.


• Το γύφτο κάναν βασιλιά κι' αυτός γύρευε ρείκια.


• Το γυαλί κι η τύχη εύκολα τσακίζονται.


• Τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ.


• Το ένα γαιδούρι θέλει ενάμισι.


• Το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται.
  • Το έξυπνο πουλί πιάνεται από τα τέσσερα. (Αρκαδία)


• Το καλό πράγμα αργεί να γίνει.


• Το καλό το αρνί, από δυο μάνες γεννιέται.


• Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι.


• Το καλό το σύκο το τρώει η κουρούνα.


• Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.


• Το μαγκούφι το κρασί, την καρδούλα μου τη σείει. (Αρκαδία)


• Το Μάρτη ξύλα φύλαε μεν κάψεις τα απλούτζια.
  • Το Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψεις τα παλούκια.


• Το μασταπά τον έσπασες, κρασί τι μου γυρεύεις;


• Το μεγάλο το καράβι θέλει και βαθιά νερά.


• Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.


• Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής.


• Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει.


• Το μοναστήρι να 'ν' καλά (κι από καλογέρους βρίσκεις).


• Το μουνί και το χταπόδι, με το χτύπημα απλώνει


• Το μουνί και το πριόνι, όποιος δεν τα ξέρει ιδρώνει.


• Το μουνί σέρνει καράβι.
  • Σαν δεις καράβι στο βουνό, μουνί θα το 'χει σύρει.


• Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο.
  • Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο μουντζώνουνε.


• Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες.


• Το πάθημα να σου γίνει μάθημα.
  • Το πάθος (γίνεται) μάθος.


• Το σκυλί, όπου τρώει, εκεί και γαβγίζει.


• Το στραβό το ξύλο η φωτιά το σιάζει. (Αρκαδία)


• Τον ακάλεστο στο γάμο, από κάτω από τον πάγκο.


• Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.


• Τον γάιδαρο, όσο και να τον στολίσεις, άλογο δεν γίνεται.


• Τον καβαλλάρη μην τον λυπάσαι που κρέμονται τα ποδάρια του.


• Τον κώλο βάζεις μάγειρα, σκατά σου μαγειρεύει.


• Τον στραβό τον λέλεκα ο Θεός τον κανη φωλιά.


• Τον σκύλο αν τον στείλεις με το ζόρι στα πρόβατα στο λύκο θα τα τα ταϊσει.


• Τον σκύλο κάνε σύντεχνο και το ραβδί σου βάστα.


• Τον Τούρκο φίλευε και τη γυναίκα σου φύλαγε.
  • Τον Τούρκο φίλεψέ τον, τον κώλο σου φύλαξέ τον.


• Τον τσίμπησε η μύγα τσε-τσε. (Είναι συγχισμένος/τσαντισμένος)


• Τον φτωχό και τον χωριάτη, ξένη έγνοια τους γερνάει.


• Το δικό μου το καρφί το βλέπεις, το δικό σου το παλούκι δεν το βλέπεις;


• Το καινούργιο σπίτι, τον πρώτο χρόνο τ' οχτρού σου, τον δεύτερο του δικού σου και τον τρίτο του λόγου σου. (Κεφαλονίτικη)


• Το καλό αρνί δυο μάνες βυζαίνει. (Βυζαντινή παροιμία)


• Το μη χείρον βέλτιστον.


• Το μουρλό και τον φτωχό ξένες έννοιες τον τρώνε.


• Το ντέφι κι' η Αποκριά είναι του πούστη η χαρά.


• Το ξένο είναι πιο γλυκό.


• Το ξέρει ο Αχμέτ, ο Μεχμέτ, και ο κόσμος όλος.


• Το ξύλο βγηκε από τον παράδεισο.


• Το παιδί σου πάντρεψες; Γείτονα το 'καμες. Κι όχι καλογείτονα, αλλά κακογείτονα.


• Τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον.


• Το πολύ το κυρ' ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.
  • Το πολύ το κυρ' ελέησον, το βαριέται κι ο Θεός.


• Το σίδερο, όσο είναι ζεστό το χτυπούν.


• Το σίδερο στη βράση κολλάει.
  • Στη βράση κολλάει το σίδερο.


• Το σκοινί το μαλακό, τρώει την πέτρα την ξερή.


• Το στανιό και τη βία ο θεός τα 'δωσε.


• Το στόμα σου γάλα μυρίζει ακόμα.


• Το φτηνό είν' κι ακριβό.


• Το φτηνό το κρέας το τρών' οι σκύλοι.


• Το φτωχό και το χωριάτη, ξένοι πόνοι τον γερνάνε.


• Το χωριό καιγότανε κι η νύφη στολιζότανε.
  • Ο κόσμος καίγεται κι οι πουτάνες λούζονται.


• Το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι.


• Το ψέμα είναι το αλάτι της αλήθειας.


• Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.


• Το ψηλό δέντρο το χτυπούν οι κεραυνοί.


• Πετανε πετρες στα δενδρα που εχουν καρπους


• Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς.


• Του ακαμάτη το μεροκάματο είναι ακριβό.


• Του ακαμάτη το τσουκάλι ο Θεός το μαγειρεύει.


• Του Απρίλη η βροχή κάθε στάλα και φλουρί.


• Του Γενάρη το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.
  • Του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο να 'ναι μέρα.


• Του έταξε λαγούς με πετραχήλια.


• Του κουτσοδόντη παξιμάδι του τυχαίνει.


• Του κώλου τα εννιάμερα.


• Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε μήνες δεν ξεβάφει.


• Του παπά η κοιλιά είν' αμπάρι κι όπου πάει θε να πάρει.


• Του τρυγητή, του αμπελουργού, πάνε χαλάλι οι κόποι.


• Του φτωχού η κοιλία όταν γομούτε η ψωλίατ' σκούτε. (Ποντιακή)


• Του χοίρου το μαλλί δε γίνεται μετάξι.


• Τραβάτε με κι ας κλαίω.


• Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.


• Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, έξι το λαδόξυδο.
  • Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, πέντε το λαδόξυδο.


• Τρελός παπάς τον βάφτισε.


• Τρελός ράφτης, μακριά κλωστή.


• Τρεχάτε ποδαράκια μου, να μη σας χέσει ο κώλος.


• Τροχός τ' ανθρώπινα.


• Τρώγοντας έρχεται η όρεξη.


• Τσάμπα ξύδι, γλυκό σα μέλι.


• Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.


• Τώρα που βρήκαμε παπά άς θάψουμε πέντ' έξι.


• Τώρα που ζω, θέλω να γδω τα πιθυμάω κι ορίζω, κι άμα, σα φύγω να με κλαίς, χάρη δε στο γνωρίζω.


• Τώρα στα γεράματα μάθε γέρο γράμματα!

http://tsekouratoi.blogspot.com/