Ένα μάλλον «παγωμένο» καλοκαίρι ζουν τα ανώτατα στελέχη της Eurobank φέτος.
Αφενός, το μεγάλο σχέδιο του ομίλου Λάτση φαίνεται να έχει ναυαγήσει δια παντός. Τι προέβλεπε αυτό το «colpo grosso»; Να συγχωνευθεί η Eurobank με την –πολύ μεγαλύτερή της- Εθνική, υπό τον συντονισμό μεν του διοικητή της τελευταίας, κ. Απ. Ταμβακάκη, ο οποίος όμως «τυχαίνει» να έχει εκλεκτικές συγγένειες και βαθύ επαγγελματικό παρελθόν με τον όμιλο Λάτση.
Αφετέρου, ακόμη και η σχέση που θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι έχει ο όμιλος και τα συμφέροντα Λάτση στο νεόδμητο Ταμείο Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας, με τον επίσης «εκλεκτό» τους κ. Κ. Μητρόπουλο (υψηλόβαθμο στέλεχος μέχρι πρότινος της Eurobank) στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου, αποδεικνύεται μάλλον χωρίς αντίκρισμα. Μάλιστα, σάλο προκάλεσαν ακόμη και οι πρώτες συσκέψεις της διοίκησης του ταμείου ιδιωτικοποιήσεων που έλαβαν χώρα στο μέγαρο της Eurobank στην Κεφαλάρι! Το πολύ σοβαρό αυτό ατόπημα –έστω και σε επίπεδο συμβολισμών- είχε συνέπεια να καταστεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποδέκτης πολύ έντονων διαμαρτυριών από ελληνικούς και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους.
Δεν έπιασε τη βάση
Αναλυτικά, ο σχεδιασμός της Eurobank ήθελε πάσει θυσία τη συγχώνευση της με την Εθνική. Μια τέτοια εξέλιξη θα της έλυνε τα περισσότερα προβλήματα ρευστότητας και έκθεσης στα ομόλογα που έχει στην κατοχή της και θα την μετέτρεπε στον κυρίαρχο ελληνικό τραπεζικό όμιλο. Το εν λόγω σχέδιο, όμως, ουσιαστικά τινάχθηκε στον αέρα μετά τα τελευταία stress tests. Σε αυτά, μαζί με την –ταλαιπωρημένη- Αγροτική Τράπεζα, η Eurobank βρέθηκε κάτω από τη βάση του 5 (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μέχρι 31-12-2010).
Ασφαλώς, η αντίδραση του τραπεζικού ομίλου ήταν άμεση. Με επίσημη ανακοίνωση του, προέβαλε ως επιχειρήματα ότι το αποτέλεσμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης του, επικαλούμενος επίσης τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες στις οποίες προχώρησε εντός του 2011. Σε αυτές περιλαμβάνονται η πώληση της θυγατρικής στην Πολωνία, η συγχώνευση του συστήματος ΔΙΑΣ και μια σειρά επαναγοράς ομολόγων.
Όπως, βέβαια, επισημαίνουν ανταγωνιστικοί τραπεζικοί κύκλοι, ακόμη κι αν συνυπολογίσουμε τα επιχειρήματα της ίδιας της Eurobank, η κατάσταση δεν αλλάζει δραστικά. Οι ίδιοι άνθρωποι εκτιμούν ότι, ακόμη και με βάση τον πιο θετικό αυτό υπολογισμό, η βαθμολογία για τη τράπεζα ανέρχεται από το 4,9 στο 5,5 -6. Μια επίδοση που ξεπερνά μεν τη βάση, αλλά και πάλι προβληματίζει. Κι αυτό, δεδομένου ότι τα stress tests έχουν βαθμολογήσει τις τράπεζες υπολογίζοντας ένα haircut στα ελληνικά ομόλογα της τάξης του 14,5%. Όμως, το haircut εκτιμάται πλέον στο 21-24%, γεγονός που «προσγειώνει» τη βαθμολογία της Eurobank και πάλι πολύ κοντά στη βάση.
Ποια λύση απομένει, λοιπόν, στη διοίκηση της Eurobank; Θα μπορούσε –λένε κάποιοι- η τράπεζα να ενταχθεί στο ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Βέβαια, μια τέτοια προοπτική δημιουργεί δύο προβληματισμούς. Αφενός, στην παρούσα φάση αγνοούμε την πραγματική κεφαλαιακή επάρκεια του συγκεκριμένου ταμείου. Αφετέρου, η ένταξη της Eurobank σε αυτό θα συνεπαγόταν σημαντική συρρίκνωση του μεριδίου Λάτση στην τράπεζα.
Ο πυρετός όμως για την Eurobank –όπως και για αρκετές άλλες τράπεζες- «ανεβαίνει» και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που χτυπά πλέον με ραγδαίους ρυθμούς την Κύπρο, αλλά και της γενικότερης αντίληψης που διαχέεται στην Ευρώπη, ότι το τελευταίο haircut που αποφασίσθηκε στα ελληνικά ομόλογα δε δίνει λύση και για να υπάρξει ουσιώδης αλλαγή στο διεθνές κλίμα για την Ελλάδα και την ευρωζώνη, αυτό θα πρέπει να πλησιάσει το 50%. Άρα ο χρόνος για τη «μετεξεταστέα» Eurobank, μετά και τα τελευταία stress tests, είναι όχι μόνον κρίσιμος αλλά και απολύτως περιορισμένος. Και οι όποιες σχέσεις με την κυβέρνηση δε μπορούν να λύσουν από μόνες τους το θέμα, όπως πριν από λίγες εβδομάδες έδειχνε εξόχως πιθανόν…
Αφενός, το μεγάλο σχέδιο του ομίλου Λάτση φαίνεται να έχει ναυαγήσει δια παντός. Τι προέβλεπε αυτό το «colpo grosso»; Να συγχωνευθεί η Eurobank με την –πολύ μεγαλύτερή της- Εθνική, υπό τον συντονισμό μεν του διοικητή της τελευταίας, κ. Απ. Ταμβακάκη, ο οποίος όμως «τυχαίνει» να έχει εκλεκτικές συγγένειες και βαθύ επαγγελματικό παρελθόν με τον όμιλο Λάτση.
Αφετέρου, ακόμη και η σχέση που θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι έχει ο όμιλος και τα συμφέροντα Λάτση στο νεόδμητο Ταμείο Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας, με τον επίσης «εκλεκτό» τους κ. Κ. Μητρόπουλο (υψηλόβαθμο στέλεχος μέχρι πρότινος της Eurobank) στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου, αποδεικνύεται μάλλον χωρίς αντίκρισμα. Μάλιστα, σάλο προκάλεσαν ακόμη και οι πρώτες συσκέψεις της διοίκησης του ταμείου ιδιωτικοποιήσεων που έλαβαν χώρα στο μέγαρο της Eurobank στην Κεφαλάρι! Το πολύ σοβαρό αυτό ατόπημα –έστω και σε επίπεδο συμβολισμών- είχε συνέπεια να καταστεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποδέκτης πολύ έντονων διαμαρτυριών από ελληνικούς και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους.
Δεν έπιασε τη βάση
Αναλυτικά, ο σχεδιασμός της Eurobank ήθελε πάσει θυσία τη συγχώνευση της με την Εθνική. Μια τέτοια εξέλιξη θα της έλυνε τα περισσότερα προβλήματα ρευστότητας και έκθεσης στα ομόλογα που έχει στην κατοχή της και θα την μετέτρεπε στον κυρίαρχο ελληνικό τραπεζικό όμιλο. Το εν λόγω σχέδιο, όμως, ουσιαστικά τινάχθηκε στον αέρα μετά τα τελευταία stress tests. Σε αυτά, μαζί με την –ταλαιπωρημένη- Αγροτική Τράπεζα, η Eurobank βρέθηκε κάτω από τη βάση του 5 (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μέχρι 31-12-2010).
Ασφαλώς, η αντίδραση του τραπεζικού ομίλου ήταν άμεση. Με επίσημη ανακοίνωση του, προέβαλε ως επιχειρήματα ότι το αποτέλεσμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης του, επικαλούμενος επίσης τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες στις οποίες προχώρησε εντός του 2011. Σε αυτές περιλαμβάνονται η πώληση της θυγατρικής στην Πολωνία, η συγχώνευση του συστήματος ΔΙΑΣ και μια σειρά επαναγοράς ομολόγων.
Όπως, βέβαια, επισημαίνουν ανταγωνιστικοί τραπεζικοί κύκλοι, ακόμη κι αν συνυπολογίσουμε τα επιχειρήματα της ίδιας της Eurobank, η κατάσταση δεν αλλάζει δραστικά. Οι ίδιοι άνθρωποι εκτιμούν ότι, ακόμη και με βάση τον πιο θετικό αυτό υπολογισμό, η βαθμολογία για τη τράπεζα ανέρχεται από το 4,9 στο 5,5 -6. Μια επίδοση που ξεπερνά μεν τη βάση, αλλά και πάλι προβληματίζει. Κι αυτό, δεδομένου ότι τα stress tests έχουν βαθμολογήσει τις τράπεζες υπολογίζοντας ένα haircut στα ελληνικά ομόλογα της τάξης του 14,5%. Όμως, το haircut εκτιμάται πλέον στο 21-24%, γεγονός που «προσγειώνει» τη βαθμολογία της Eurobank και πάλι πολύ κοντά στη βάση.
Ποια λύση απομένει, λοιπόν, στη διοίκηση της Eurobank; Θα μπορούσε –λένε κάποιοι- η τράπεζα να ενταχθεί στο ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Βέβαια, μια τέτοια προοπτική δημιουργεί δύο προβληματισμούς. Αφενός, στην παρούσα φάση αγνοούμε την πραγματική κεφαλαιακή επάρκεια του συγκεκριμένου ταμείου. Αφετέρου, η ένταξη της Eurobank σε αυτό θα συνεπαγόταν σημαντική συρρίκνωση του μεριδίου Λάτση στην τράπεζα.
Ο πυρετός όμως για την Eurobank –όπως και για αρκετές άλλες τράπεζες- «ανεβαίνει» και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που χτυπά πλέον με ραγδαίους ρυθμούς την Κύπρο, αλλά και της γενικότερης αντίληψης που διαχέεται στην Ευρώπη, ότι το τελευταίο haircut που αποφασίσθηκε στα ελληνικά ομόλογα δε δίνει λύση και για να υπάρξει ουσιώδης αλλαγή στο διεθνές κλίμα για την Ελλάδα και την ευρωζώνη, αυτό θα πρέπει να πλησιάσει το 50%. Άρα ο χρόνος για τη «μετεξεταστέα» Eurobank, μετά και τα τελευταία stress tests, είναι όχι μόνον κρίσιμος αλλά και απολύτως περιορισμένος. Και οι όποιες σχέσεις με την κυβέρνηση δε μπορούν να λύσουν από μόνες τους το θέμα, όπως πριν από λίγες εβδομάδες έδειχνε εξόχως πιθανόν…
