Η Σκύρος ξέρει καλά να τηρεί τα έθιμα της εδώ και δεκαετίες και έτσι πριν ξεκινήσει η νηστεία που οδηγεί στο Πάσχα, αρχίζει το έθιμο στο πλαίσιο του καρναβαλιού.
Το έθιμο του νησιού απαιτεί το «Γέρο» και τη «Κορέλα» (άντρας κι γυναίκα ντυμένοι με τα Σκυριανά γυναικεία ρούχα) για να βγαίνουν στους δρόμους και να δίνουν το δικό τους χρώμα στη γιορτή που προσελκύει πολύ κόσμο κάθε χρόνο.
Ο «Γέρος» φορά την τσοπάνικη κάπα, μαύρου χρώματος, γυρισμένη ανάποδα για να είναι απέξω το μαλλιαρό μέρος και να φαίνονται οι μακριές τρίχες. Η κουκούλα του «καπότου» σκεπάζει το κεφάλι και στερεώνεται με τη μακριά υφαντή και κεντημένη ζώνη των βοσκών, που πέφτει μπροστά στο στήθος. Στη ράχη παραχώνει κουρέλια ή μαξιλάρι για να σχηματιστεί καμπούρα.
Το πρόσωπο το κρύβει με μάσκα από προβιά μικρού γιδιού με δύο τρύπες για τα μάτια. Στη μέση ζώνεται καμιά πενηνταριά τσοπάνικα κουδούνια (τα οποία μπορεί μαζί να ζυγίζουν μέχρι 50 κιλά) που στερεώνονται από τους ώμους και στο χέρι κρατάει το τσοπάνικο στραβοράβδι στολισμένο στη λαβή με αγριολούλουδα. Κάτω φοράει άσπρο μάλλινο κοντοβράκι των τσοπάνηδων, άσπρες υφαντές κάλτσες χωρίς πέλμα και πέτσινα σανδάλια.
Ο Γέρος προχωράει με ρυθμικούς βηματισμούς κουνώντας την μέση έτσι ώστε τα κουδούνια που είναι περασμένα στην μέση να δίνουν ήχους φοβερούς, αλλά ρυθμικούς και εναλλασσόμενους. Ο Γέρος συνοδεύεται από άλλο/η νέο/η ντυμένο/η με Σκυριανή γυναικεία φορεσιά και ίδια μάσκα, την Κορέλα, που έχει στο χέρι του/της ένα μαντήλι που το κουνά χορεύοντας γύρω από αυτόν. Το τρίτο πρόσωπο της Σκυριανής Αποκριάς είναι ο Φράγκος.
Φοράει Ευρωπαϊκό παντελόνι, μάσκα γιδιού, και έχει ένα μεγάλο κουδούνι στο πίσω μέρος της μέσης του. Αυτή η μεταμφίεση είχε την πρόθεση να γελοιοποιήσει όλους εκείνους από το νησί που εγκατέλειψαν την παραδοσιακή ενδυμασία και προτίμησαν το δυτικό παντελόνι (τα Φράγκικα).
Όταν η ομάδα περιέλθει τους δρόμους και τελειώσει τις επισκέψεις της στα συγγενικά και φιλικά σπίτια, όπου πηγαίνει για να ξεκουραστεί και να κεραστεί, συνηθίζεται ν' ανεβαίνει μέχρι το Κάστρο, όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Άη Γιώργη, του πολιούχου του νησιού. Κατόπιν, ενώ ο Γέρος ξεκουράζεται, η Κορέλα του τραγουδά, τραγούδια Σκυριανά, εγκωμιάζοντας τις αρετές και τις ιδιότητες του.
Οι «Τράττες» συνήθως γίνονται η μία το Σάββατο και η άλλη την Κυριακή.
Τη Καθαρά Δευτέρα σχεδόν όλοι οι κάτοικοι φορούν τις παραδοσιακές τοπικές τους ενδυμασίες και μαζεύονται στο κέντρο του χωριού, όπου τραγουδούν και χορεύουν τοπικούς χορούς.
Πηγή: ιefimerida.gr/
