Αν και στη σχεδίαση της ARM η NASA εξέταζε επίσης το ενδεχόμενο να μεταφέρει στο φεγγάρι έναν ολόκληρο αστεροειδή, με διάμετρο μέχρι 10 μέτρα, η υπηρεσία κατέληξε χθες στο συμπέρασμα ότι η αφαίρεση ενός μεγάλου τμήματος από κάποιον αστεροειδή θα της δώσει περισσότερες επιλογές όσον αφορά το ουράνιο αντικείμενο που θα μελετήσει. Το τμήμα αυτό θα μπορούσε να έχει διάμετρο έως και 4 μέτρα, από το οποίο λίγο αργότερα οι αστροναύτες θα συλλέξουν δείγματα τα οποία θα φέρουν πίσω στη Γη.
Σε χθεσινή τηλεδιάσκεψη με δημοσιογράφους, ο εκπρόσωπος της NASA Ρόμπερτ Λάιτφουτ ανέφερε πως με την αφαίρεση ενός βράχου η υπηρεσία θα μπορέσει να δοκιμάσει στην πράξη αρκετές τεχνολογίες που θα είναι χρήσιμες και για άλλες μελλοντικές αποστολές, όπως για παράδειγμα ο εξοπλισμός που θα επιτρέψει στο ρομποτικό σκάφος να προσεδαφισθεί με ασφάλεια πάνω στον αστεροειδή και να παγιδεύσει τον βράχο που θα αφαιρέσει. «Τέτοιες λύσεις είναι απαραίτητες αν αργότερα θελήσουμε να φέρουμε δείγματα στη Γη από άλλα ουράνια σώματα», είπε χαρακτηριστικά.
Παρόλο που η υπηρεσία δεν έχει ακόμη καταλήξει από ποιον αστεροειδή θα προέλθει ο βράχος, για τις εκτιμήσεις του κόστους της ARM και τις άλλες προκαταρκτικές μελέτες χρησιμοποίησε τον 2008 EV5, ο οποίος έχει διάμετρο 400 μέτρα και είναι πάντως ένας από τους πιθανότερους υποψήφιους. Με δεδομένο πως το ρομπότ αναμένεται να εκτοξευθεί τον Δεκέμβριο του 2020, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ η NASA έχει περιθώριο μέχρι τα τέλη του 2019, για να επιλέξει τον προορισμό του.
Σύμφωνα πάντως με το γενικό χρονοδιάγραμμα της ARM, το μη επανδρωμένο σκάφος θα χρειασθεί μία διετία περίπου για να φτάσει στον στόχο του, όπου θα παραμείνει περίπου 400 ημέρες πριν βάλει «πλώρη» για τη Σελήνη. Ο λόγος είναι πως, εκτός από την αφαίρεση του βράχου, θα πραγματοποιήσει αρκετές μελέτες στον αστεροειδή. Επίσης, θα δοκιμάσει κατά πόσο μπορεί με τη βαρύτητά του να εκτρέψει ελαφρώς τον αστεροειδή από την πορεία του. Μία ιδέα που, αν αποδειχθεί ότι λειτουργεί στην πράξη, ίσως στο μέλλον αποδειχθεί σωτήρια για να προστατευθεί η ανθρωπότητα από κάποιο ουράνιο σώμα που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.
Η Σελήνη αναμένεται να αποκτήσει τον τεχνητό της δορυφόρο στα τέλη του 2025, ενώ η «επίσκεψη» των αστροναυτών θα γίνει με την κάψουλα Orion, που έχει ήδη αναπτύξει η NASA. Αν και ακόμη πρέπει να διευκρινισθούν πολλές λεπτομέρειες ώστε η ARM να γίνει πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Λάιτφουτ ήδη η αποστολή έχει κερδίσει πολύ θετικά σχόλια από κάθε υπηρεσία και φορέα στον κόσμο, που ασχολείται με το διάστημα.
Από την πλευρά της, η αμερικανική υπηρεσία τη θεωρεί ένα από τα σημαντικότερα ενδιάμεσα βήματα για τον απώτερο σκοπό της, δηλαδή την κατάκτηση του πλανήτη Άρη. «Θα μας δώσει πραγματικά τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε την τεχνογνωσία που θα χρειασθεί για να επισκεφθούμε τελικά τον Άρη», καταλήγει ο Λάιτφουτ.
http://www.naftemporiki.gr/
